Het witte goud
Veel mensen kennen de term wel. Bij het witte goud denkt iedereen natuurlijk aan asperges uit Limburg. Maar wat weinig mensen weten is dat we ook in de Noordoostpolder een aspergekweker hebben. Hoog tijd om polshoogte te nemen!
Het is vrijdagmorgen wanneer ik al vrij vroeg bij het veld aan kom rijden. Eigenaar Titus Galema is druk bezig met de voorbereiding voor de dag. Er moet namelijk weer geoogst worden. Zeven dagen per week! “Ik moet nog even naar de schuur, ben er over 5 minuten” zegt hij. De oogstkarretjes staan al klaar, de mensen die komen oogsten komen aanrijden en beginnen met hun dagelijks werk. Opvallend is dat het allemaal jongens uit de buurt zijn. Titus werkt met een vaste groep mensen die in het seizoen al jaren bij hem werken.
Wat me als boerenzoon gelijk opvalt is dat de grond er, ondanks dat we in de polder zitten niet echt kleiig eruit ziet. Titus vertelt me dat we op de oude uiterwaarden zitten van het stadje Blokzijl. “Hier liepen vroeger de koeien in de zomer“ vertelt hij enthousiast. Hij laat me zien waar de oude zomerdijk liep en waar de vaargeul was tussen de vuurtoren van Blokzijl en Blokzijl zelf. Die oude vuurtoren is trouwens jaren geleden herbouwd en is duidelijk zichtbaar in het landschap.
Toch wel enigszins verbaasd loop ik al pratend met Titus tussen de asperges. Hij vertelt vol overgave over de teelt, dat het wel 3 jaar duurt voordat een veld in redelijke productie is, dat je na een jaar pas 1-2 weken mag oogsten. En dat na 7-10 jaar het veld alweer vervangen moet worden voor nieuwe planten.
Titus vertelt verder dat hij helemaal biologisch teelt en dat zijn opbrengst daardoor lager is dan de reguliere teelt. Ik zie groene en witte asperges. Titus vertelt dat hij verschillende rassen gebruikt om de oogstpiek te spreiden. Dat je dat ook bij asperges hebt had ik niet verwacht.
“Is het een moeilijke teelt?“ vraag ik hem. “Tja wat is moeilijk” krijg ik als antwoord. “We moeten rekening houden met ziektedruk. Dus ruimer planten. Als je het vergelijkt met aardappels dan is het een erg moeilijke teelt”, zegt ie lachend.
Op 21 juni stopt de oogst, want de plant heeft tijd nodig om aan te sterken. Ik krijg steeds meer bewondering voor deze teelt. De term het witte goud, die kunnen we echt wel vergeten want het is gewoon keihard werken!
Dan natuurlijk de grote vraag “Mag ik ook even paar asperges steken”. Ik wil dat wel eens proberen. Titus begint te lachen. Na een korte uitleg vertelt hij waar ik op moet letten en ik krijg een groot steekmes in mijn handen. Titus slaat zijn armen over elkaar en gaat lachend staan kijken. Maar na een paar minuten zegt ie “Ik zie het al, een boerenzoon die kan alles, je mag wel een paar dagen komen helpen hoor!”
We nemen afscheid van elkaar. Natuurlijk krijg ik mijn eigen gestoken asperges mee naar huis. Titus ziet me nog even denken en zegt “Er zijn ook dagen dat het regent hè, dat je helemaal onder de modder in de kou loopt te blauwbekken”. Weer denk ik na over de term het witte goud.
Later die dag bezoek ik de boerderij nog een keer om het sorteren te bekijken, want er zijn verschillende klasse. Restaurants willen dunne, dan heb je massa op je bord. De hele dikke gaan in de pakketten. En de markt in Amsterdam doet niet zo moeilijk als er een kromme tussen zit.
Dat weekend moet ik nog lang aan asperges denken. Mijn zelf gestoken verse asperges stonden uiteraard op het menu. Goed schillen was het advies van de vader van Titus die mij op de boerderij het sorteren heeft laten zien. Mensen zijn vaak te zuinig met schillen en dan krijg je draden en dat is niet lekker.
De Zuyderzee Asperges worden in heel Noord Nederland verkocht. Ook in de regio. Aan de Ettenlandseweg staat elke dag een kraam op het erf. De huisverkoop loopt zeker dit seizoen erg goed. Het kan dus zijn dat de asperges uitverkocht zijn. Kijk daarom voor je op pad gaat even op de facebookpagina, daar staat vermeld of de kraam buiten staat of niet.
Als je zit te genieten van een maaltijd met asperges, denk dan zeker ook even aan het vele werk wat er aan vooraf is gegaan. Eet smakelijk!